Kırmadan anlamaz mıyız hiç neyin doğru olduğunu ?

Biz de kitaplar gibiyiz aslında. Herkesin farklı bir hikayesi var hayatında. Herkesin amaçları ve yaşadıkları birbirinden çok farklı. Mesela benim kitabımım adı Melis, senin ki Ayşe, Mehmet, Ali… Ben bugün biraz kendi kitabımı özetleyeceğim kendime.

Tamam henüz bir son olmadan özette olmaz, tamam yaşarken yazılıyor her şey ama bu sefer hikayem bitmeden ben bir ‘İçindekiler’ kısmını eklemek istiyorum.  Çünkü kırmadan anlamıyor insan içindekini. Ben bu kısmı yazarsam belki ucundan bakıp giderler, çok eşelemezler diye düşündüm.

Kimseyi de suçlamamalıyız bu konuda. Siz beni kırıyorsunuz diye ben sizleri suçlamıyorum mesela. Çünkü her şey benim size izin verdiğim kadar gerçekleşiyor. Herkes sınırları biliyor. Ben kırılıyorsam eğer sınırlarımı çok geniş tutmuşum demektir bence.

İnsan her yaşta, yaşadığı her olayda büyüyor ve aslında kendisi de değişiyor. O yüzden bu  ‘İçindekiler’ kısmını mesela sürekli güncellemeliyiz.  Ben şu aralar çok yalnız hissettiğim için bence daha kırılgan olabilirim hayata karşı. O yüzden 24 yaşımın %65.2sini yaşamış olduğum bu zamandan başlayarak süresini henüz kestiremediğim zamana kadar içindekiler kısmım biraz yalnızlık ve kırgınlık içerecektir. 

Ben bunu bilirsem, sınırımı çizerim ve siz de o kadar dahil olabilirsiniz bana.